Het jaar 1289. Om de grenzen van het Franse Koningrijk te versterken besluit Koning Philip de Schone om een nieuw kasteel te bouwen. Op dat moment is Caylus een klein stadje, maar heel snel verzamelen vele arbeiders en ambachtslieden zich aan de rand van het stadje en op de wegen er naartoe. Allemaal aangetrokken door de goede vooruitzichten. Rondom het bouwterrein verrijst langzaam een stad.

Inmiddels heeft CAYLUS verschillende spellenprijzen in het buitenland gewonnen. In Frankrijk, USA en Duitsland om precies te zijn.
Nog voordat Caylus gepresenteerd werd op Spiel 2005 was het spel al een hype in de internetgemeenschap. Sindsdien is de hype alleen maar gegroeid en binnen de kortste keren had het zich stevig genesteld op de tweede plaats van de hitlijst van Boardgamegeek, daarmee alleen Puerto Rico voor zich latend. Van zoveel lof word je als spellengek natuurlijk nieuwsgierig, maar ook een beetje sceptisch. Kan dit spel zijn verwachtingen wel waarmaken?

Op het eerste gezicht lijkt Caylus weinig bijzonders te hebben: een middeleeuws thema (bouw mee aan een kasteel van Philip de Schone) met bekende mechanismen: resourcemanagement, bouwen, een sterke nadruk op tactiek en zo meer.

Het centrale element van Caylus: om beurten plaatsen de spelers een arbeider in een van de gebouwen op het bord. Ieder gebouw heeft zijn eigen functie: sommigen leveren geld of grondstoffen, bij andere mag je iets bouwen. Op enkele uitzonderingen na mag op ieder gebouw slechts een arbeider staan. Het inzetten van arbeiders kost uiteraard geld. Bij het inzetten van arbeiders moet je dus niet alleen om je geld denken of wat de arbeider op gaat leveren, maar ook wat de plannen van je medespelers kunnen zijn. Dit plaatst je voortdurend voor grote dilemma’s, wat tevens de oorzaak van de lange speelduur is. Er is gewoon zoveel om over na te denken!

Alsof dit niet allemaal erg genoeg is, is er ook nog de corrupte provoost. Zijn positie bepaalt welke arbeiders aan het werk mogen, maar waar hij eindigt is pas bekend nadat alle arbeiders ingezet zijn. De spelers bepalen waar hij naar toe gaat, dus er is een grote pestmogelijkheid.

Uiteindelijk gaat het natuurlijk allemaal om de punten. Die kun je op veel verschillende manieren behalen. De belangrijkste zijn door het maken van gebouwen en het meebouwen aan het kasteel. De laatste optie is duurder en levert minder punten op, maar daar staan de aantrekkelijke privileges tegenover. Daarmee kun je extra punten, geld, grondstoffen of bouwrechten verwerven. De privileges kun je eigenlijk niet negeren en voegen daarmee een extra dimensie aan het spel toe.

Afhankelijk van de bewegingen van de provoost duurt het spel negen tot achttien rondes. Wie dan de meeste punten heeft gescoord wint het spel.

Voor de geinteresseerde staat hier de nederlandse handleiding.

Het spel is absoluut een aanrader!